Onverwachts sta ik, in de lunchroom, naast haar.
Samen gaan we deze middag koffie, thee, cappuccino, verse sinaasappelsap, espresso’s en alles wat de klanten willen drinken klaarzetten voor de bediening.
Zij is de professional en ik ga helpen.

Helpen?

Ik merk dat ik al snel de leiding over ga nemen.
Ik druk op de juiste knoppen om cappuccino te maken maar ondertussen vertel ik haar wat ze klaar moet zetten en moet doen. Het is druk en we moeten snel actie leveren. Ik vraag me af of ze dat wel allemaal weet. Het duurt lang voor ze in actie komt.

Rust?

Oei, ik vergeet dat er bij de koffie een likeurtje hoort en een glaasje water. Dat er bovenop het likeurtje slagroom gaat. Dat er op het schoteltje een koekje, suiker en melk gaat en een lepeltje. Geschokt is ze als ik een een koffie-bestelling zonder likeurtje klaarzet.
Op een rustige manier vertelt ze me dat er bij frisdrank altijd borrelnootjes mee gaan. Ze doet me voor wat er op het schoteltje van de thee moet. Terwijl ik me druk maak en alles check, vult zij (rustig) de melk in het koffiezet-apparaat bij. Dat had ik in al mijn drukte gemist.

Professionaliteit!

Ik doe een stapje terug doen en ga in haar stroom mee. Ik geef haar haar professionaliteit terug! We gaan samenwerken. Zij regelt en ik sluit aan.  Zij geniet en ik geniet!

Beperking?

Ik geniet van dit mens met een uitdaging. Niet zij, maar ik had een beperking. In mijn regelzucht, hang naar efficiëntie en onwetendheid walste ik over haar deskundigheid heen.

Uitdaging!

Prachtige mooie vrouw met een uitdaging, wat een levensles heb je mij gegeven! Dank je voor mijn uitdaging..

Annemiek