Gisteren werd ik geraakt door een verhaal over mensen van ver in de zeventig en ouder. Zij raken nog steeds zeer geëmotioneerd wanneer ze over die tijd praten, nu zeventig jaar geleden. Omdat ze beschadigd zijn door mensen die anders dachten.

Het was een verhaal over het communisme in Nederland na de tweede wereldoorlog. Na de bevrijding werden de communisten in ons land geroemd als verzetshelden, als organisatoren van de Februaristaking. Maar tijdens de Koude Oorlog sloeg de stemming om. Voor kinderen van communisten heeft dat grote gevolgen gehad. Ze werden gepest, bedreigd en buitengesloten. Ze moesten onderduiken of onder politiebegeleiding naar school. Zij waren ineens een gevaar en in gevaar.

Het programma voelde voor mij heel actueel door de huidige situatie waar wij in leven.

– Van thuis opgesloten zitten tot alle voorschriften negeren en alles wat er tussen zit.
– Van hallelujah voor het virus want goed voor het klimaat tot het virus als chemische oorlogsvoering en alles wat er tussen zit.
– Van iedereen die anders denkt veroordelen tot volledig open staan voor andere zienswijzen en alles wat er tussen zit.

Met stijgende verbazing aanschouw ik de wereld om me heen. Naast verstilling voel ik soms ook verkilling. Steeds vaker zie ik de angst regeren die ons wil verleiden tot klikken, wijzen, veroordelen en betweten. In plaats van de dialoog met elkaar aan te gaan.

“Een dialoog is een gesprek tussen verschillende mensen, waarin een vrije gedachtewisseling plaatsvindt, wat tot nieuwe inzichten leidt bij de betrokkenen. Kenmerkend is dat er betekenissen ontstaan die zonder dialoog niet tot stand hadden kunnen komen. Écht luisteren ligt aan de basis hiervan.”

En wat mij betreft een groot en open hart. Want iedereen zijn waarheid is waar, je hebt echt een heel groot hart nodig om dit te kunnen accepteren. Om jezelf, jouw eigen waarheid, niet boven die van een ander te plaatsen. Wij kunnen nu geschiedenis schrijven door met elkaar een andere dimensie te creëren. Door er met elkaar te zijn, naast elkaar te staan, op gepaste afstand, ongeacht de verschillen. Het merendeel van de mensen wil hier gezond uitkomen, wil het beste voor zijn dierbaren, wil financieel niet in een afgrond belanden. We hebben alleen andere behoeftes, een andere visie over hoe we hier mee om willen en kunnen gaan. Nu meer dan ooit kunnen we leren van elkaars verschillen, nieuwe inzichten ontwikkelen voor een andere toekomst, elkaars talenten gebruiken om hieraan te bouwen.

Heel graag zet ik daar mijn energie voor in. Dit kan echter alleen maar als we ons niet laten leiden door angst.

Want we worden uiteindelijk allemaal gedreven door twee basis gevoelens. Angst of liefde. Door welk gevoel laat jij je vooral leiden deze tijd?

Hoe is dit voor jou?
Hoe ga jij hier mee om?
Wat zijn de gevolgen voor jou in deze situatie?
Wat is jouw grootste angst?
Hoe zie jij de toekomst?
Wat heb jij nodig?

Allemaal vragen waar ik graag de dialoog met je over aan ga.

Of misschien kun je een van deze vragen eens aan iemand stellen, een onbekende. Persoonlijk en op gepaste afstand.

Maar het hoeft natuurlijk niet.

Ik wens je een liefdevolle dag.

en door dingen naar elkaar uit te spreken, te dromen. En vervolgens gaan we ontspannen doen waar we heel goed in zijn en wat zich bij ons aandient. En misschien wel de belangrijkste sleutel, zeggen we ook NEE tegen dingen die voor ons niet goed voelen of niet op ons pad passen.

Annemiek: Ik wens iedereen om vanuit het hart te leven en te creëren. Durf te vertrouwen op jezelf en werk van binnenuit naar buiten. Doe wat voor jou goed voelt.

Linda: Ik zeg vooral gewoon doen. Durf te gaan geven in waar jij goed in bent, wat jij te bieden hebt. Dat is kwetsbaar en krachtig tegelijk. Daardoor activeer je iets in de kosmos waardoor de verbinding met flow ontstaat.